Нејзина работа е да им помогне на пациентите кои сета верба ја насочуваат во неа и нејзините врвни резултати како реномиран психијатар на денешницата. Со своите ужасни судбини и патишта, го прифаќаат нејзиниот метод на лечење, бидејќи тие не зборуваат. Воопшто. Тие пишуваат, бидејќи има нешто терапевтско во тоа да ги запишуваш своите најмрачни мисли кои те ужаснуваат да ги слушнеш на глас.

Нејзината ќерка ги наоѓа тие исповеди заклучени во фиока која не би смеела да ја отвори по никоја цена. И ги чита со задоволство. Барем на почетокот… Тие исповеди и ја менуваат замислата за животот, и го размрдуваат стабилното тло под нозете и поимот за семејство со цврсти корени. Тие исповеди наместо на двонасочна улица, ја носат пред раскрсница. Раскрсница на нејзиниот живот, на мајка ù… На сè што знаела дотогаш, или не знаела…