Мигел и Елена се среќаваат во старски дом во Тарифа, на возраст во која веруваат дека преживеале се. Мигел се плаши да лета. Елена е смртно преплашена од морето. Далеку од децата, тие чувствуваат дека не се потребни никому. Драматичното самоубиство на едниот од станарите во домот им ги отвора очите.

Тие не сакаат да ги поминат последните денови во копнеење по божемно поубави времиња, па затоа решаваат да тргнат на најголемото патување во нивните животи - за да се соочат со мракот во нивното минато и за да откријат дека ништо не е завршено се додека човек има соништа што сака да ги исполни.

Во меѓувреме, во далечниот шведски град Малме, младата Јасмина, ќерка на марокански имигранти која сонува да стане пејачка, живее заробена меѓу контролата на нејзиниот авторитативен дедо Абдул и презирот на мајка и, која се срами од Јасмина, зашто таа работи за Швеѓанец со матно потекло. Во исто време ја одржува и тајната романса со заменик-началникот на Шведската полиција, постар и важен човек.

И, додека Јасмина тоне се подлабоко во криминалното подземје на Малме, а Мигел и Елена се приближуваат кон крајот на нивното трескавично патување, Виктор дел Арбол мајсторски и величествено ја насликува историјата на насилство што цврсто ги поврзува нивните навидум различни животи.

Минатото, сегашноста и иднината се испреплетуваат на ова патување од Тангер во 1955 година до Малме во 2014 година, метафора за едно многу поважно патување: дека животот секогаш треба интензивно да се живее.